ورزش شویی: قدرت نرم(دیپلماسی) یا آمیختگی ورزش و سیاست؟

توضیحات

 ورزش شویی: قدرت نرم(دیپلماسی) یا آمیختگی ورزش و سیاست؟

امروزه رویدادهای ورزشی بین‌المللی که مهم‌ترین آنها المپیک و جام جهانی فوتبال است فرصت‌های بیشتری را برای دولت ها (ملت ها) فراهم  می کند تا کشورهای دیگر را تحت تأثیر  خود قرار داده و از این طریق بتوانند فرهنگ، تاریخ و ارزش های خود را به نمایش بگذارند. این رویدادهای ورزشی بدون شک هم از نظر دستاوردهای ورزشکاران و هم از نظر سازماندهی رویدادهای ورزشی منبع شهرت و اعتبار یک کشور به حساب می آید. دولت ها از طریق میزبانی و شرکت در مسابقات ورزشی بین المللی حامیان و ورزشکاران را  به عنوان سفیران خود برگزیده و جهت دستیابی به اهداف استراتژیک نقش اساسی بازی می کنند و این اقدامات می تواند به فرصت های ارزشمندی برای بعضی دولت ها گردیده تا ایدئولوژی خود و تصویر یک ملت صلح آمیز و موفق را پیش ببرند.

دولت ها به طور معمول ورزش را برای گسترش قدرت نرم (دیپلماسی ورزشی) و به رسمیت شناختن خود در سطح بین الملل به کار می گیرند و رویدادهای ورزشی به کشورهای برگزار کننده کمک می کند تا با مخاطبان جهانی ارتباط برقرار کنند و مسائل مشکل ساز را کم اهمیت جلوه دهند.رویدادهای ورزشی بزرگ فقط رقابت بین ورزشکاران نیست بلکه یک اقدام دیپلماسی ورزشی نیز به شمار می آید که سبب می شود که هم برگزارکنندگان و هم کشورهای شرکت کننده به طیف گسترده ای از ابزارهای ارتباطی روی آورند و از طریق دیپلماسی ورزشی بتوانند برندها و کالاهای ملی خود را از طریق اخلاق ورزشی به نمایش بگذارند. دولت های اقتدارگرا  برای رویدادهای بزرگ ورزشی به دلیل کاربرد چند بعدی آن  و برای رقابت های مسالمت آمیز در برابر رقبای خود و تغییر چهره جهانی خود ارزش بسیار زیادی قائل هستند چون از طریق نوآوری های ورزشی جدیدتر برای اجرای سیاست های دیپلماتیک و برنامه های سیاسی اجتماعی خود بهره می برند.

برخی کشورها در سرتاسر جهان علی الخصوص کشورهای حوزه خلیج فارس چون عربستان و قطر  شدیداً به دنبال گسترش دانش دیپلماسی ورزشی و مشارکت آنها در دنیای ورزش از طریق کانال های مختلف هستند تا از این طریق بتوانند بر شهرت جهانی مورد انتقاد خود سرپوش گذاشته و تا از این راه توجه جهانی و داخلی را از بعضی سیاست های ناموفق کشور خود منحرف کنند. یکی از راهکارهایی که چنین کشورهایی دنبال می کنند  مفهوم ورزش شویی است که در دو دهه گذشته رایج شده است و زمانی را توصیف می کند که یک دولت یا شخصی به نمایندگی از یک دولت، معمولاً با سابقه حقوق بشر ضعیف از ورزش برای بهبود تصویر خود استفاده می کند. بعضی کشورهای اقتدارگرا با اعتبار بین المللی ضعیف به دنبال استفاده از ورزش به عنوان روشی برای بهبود شهرت و وجهه بین المللی خود هستند که هدف غایی آن ها تقویت وجهه جهانی خود از طریق مرتبط شدن با ورزش و منحرف کردن توجه از مشکلات سیاسی داخلی خود هستند. بدون شک انگیزه های استفاده از قدرت نرم (دیپلماسی ورزشی) برخی کشورهای مقتدر از طریق سرمایه گذاری های خود چون استفاده از وجوه برای تملک باشگاه‌های ورزشی، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های مرتبط با ورزش های جهانی با تمرکز بر رویدادهای بزرگ بین المللی چون برگزاری جام جهانی فوتبال و المپیک تلاش های این حکومت ها برای شستن یا سفید کردن شهرت جهانی خود و سرپوش گذاشتن بر آنها را نشان می دهد. و این دلیل بزرگی است که برخی سیاستمداران در تمام سطوح دولتی و غیردولتی به طور فزاینده ای خود را به ورزش گره می زنند و روی آن سرمایه گذاری می کنند. کتاب حاضر مجموعاً در دو بخش و در یازده فصل تالیف و از منابع معتبر بین المللی ترجمه شده است و به بررسی ادبیات موضوع ؛ ارائه نظریه ها ؛ نحوه عملکرد ورزش شویی ؛ استراتژی و دیپلماسی ورزش  بعضی کشور ها چون قطر و عربستان ؛ نقدی بر ورزش شوی در کشورهای قطر و عربستان ؛تاثیر گذاری ورزش شویی بر اعتبار و شهرت و ….. به شکلی جامع ، مانع و روان می پردازد. این اثر برای همه مدیران ورزشی، دانشجویان و فارغ التحصیلان حقوق و تربیت بدنی، محققان که علاقه مند به مطالعه در حوزه روابط بین الملل هستند و همه متخصصان و دست اندرکاران صنعت ورزش که به دنبال بهبود عملکرد حرفه ای خود در حوزه های حقوق  و سیاست در ورزش می باشند می تواند به شکلی موثر و خواندنی واقع شود.