ورشو رفتن شلِمیل

توضیحات

 ایزاک باشویس سینگر (Isaac Bashevis Singer) برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۷۸ و دو جایزه کتاب ملی آمریکا یکی برای ادبیات کودکان در سال ۱۹۷۰ و دیگری داستان‌های خیالی و افسانه‌ای در سال ۱۹۷۴ گردیده است. او داستان‌هایش را به زبان مادری‌اش یعنی ییدیش (Yiddish) می‌نوشت گرچه پس از مدتی با نظارت خودش به یاری مترجمان انگلیسی‌زبان آن‌ها را به انگلیسی برگرداند. ایشان آن نسخه‌ها را «اصل دوم» می‌نامید و این نوشتار را با کمک خانم الیزابت شاب (Elizabeth Shub) به انگلیسی ترجمه نموده است و برگردان این کتاب به زبان پارسی از روی همین ترجمه صورت گرفته است. نکته جالبی که درباره داستان‌های این نوشتار می‌توان بیان کرد، نزدیکی آن به داستان‌ها و افسانه‌های سرزمین خاورمیانه ازجمله ایران است. برخی از این داستان‌ها دربیانی شیرین و طنزآلود، مانند داستان‌های عامیانه ایرانی به گفتن موضوعات گوناگون برای نوجوانان می‌پردازد، اگرچه همان‌طور که خود ایشان بیان می‌کنند این داستان‌ها هم برای کودکان و هم برای بزرگ‌سالان نوشته‌شده است و بسیاری از راز و رمزهای زندگی را در آن می‌توان یافت.

در کتاب ورشو رفتن شلِمیل برخی از داستان‌های، داستان‌هایی عامیانه می‌باشند که مادرم برای من بازگو کرده است. این داستان‌ها را مادرم، از دهان مادربزرگش شنیده بود. آن‌ها به شیوه و گفتاری نو، سراسر در گستره‌ای نوین، با جزئیاتی متفاوت و با نگاهی نوین بازآفرینی شده‌اند.

دیگر داستان‌های این مجموعه مانند «تسیرت سر و پزیزا»، «رابی‌لیب و کینی‌گاند افسونگر» و «رؤیای مناسه» برگرفته از تصورات من هستند. داستان‌هایی که از چشیدن سرد و گرم روزگار به‌دست‌آمده‌اند و هرکدام پر از پندارها و خیال‌پردازی‌های فراوان می‌باشند.

در نوشته‌هایم میان داستان‌های بزرگ‌سالان و نوجوانان اختلاف اساسی وجود ندارد. همان روحیه و علایق مشابه به موارد غیرعادی و ماورایی، در همه آن‌ها موج می‌زند. اگرچه در مواردی، روستاها و شهرهایی بانام مشابه ذکرشده است.

در این زمان که ادبیات کارکرد خود را دست داده است و داستان‌گویی هنری فراموش‌شده است، کودکان بهترین خوانندگان می‌باشند